Po ukończeniu trzeciej transatlantyckiej wyprawy Aleksander Doba zaczął promować film pt. ,,Happy OLO – pogodna ballada o Olku Dobie”. Miałam okazję pojechać na jego projekcję w Kinoteatrze Rialto w Katowicach.

Wszystko miało się zacząć o godzinie 19:00 więc gdy wybiła ta godzina, a na scenie nic się nie działo, pan Aleksander wszedł na nią i zaczął zabawiać publiczność. Najpierw był ,,striptiz”, który polegał na tym, że Doba zdjął swoją reprezentacyjną bluzę, ukazując bluzkę z nadrukiem plakatu filmu. A potem proponował nam zgłoszenie go do Oscarów jako świeżo upieczonego aktora.

,,Jak wygram, to podzielę się z wami Oscarem, bo przecież to taka duża nagroda”.

I wreszcie projekcja filmu opowiadającego o jego drugiej transatlantyckiej wyprawie. Trwała ona 167 dni w czasie których przepłynął ponad 12 000 km! Seans był bardzo przyjemny, bo film wzbogacono świetnymi animacjami Krzysztofa Ostrowskiego oraz muzyką zespołu ,,Pogodno i Przyjaciele”. Film podzielono na kilka przeplatających się ze sobą części, były to rozmowy Olka z reżyserem ballady, komentarze uczniów Szkoły Podstawowej im. Aleksandra Doby w Iwięcinie oraz filmy nakręcone w czasie wyprawy oraz wspomniane wcześniej animacje.

,,Nie wiem, skąd takie zainteresowanie moją osobą. Jestem normalnym człowiekiem. Mam normalny wygląd, normalnie się zachowuję”.

,,Turystyka kajakowa to jest wspaniała rzecz. Polecam każdemu spróbować, ale nikomu nie polecam przepływania oceanu kajakiem”.

,,Czemu miałbym się bać, że trafi mnie piorun? Jestem takim małym punkcikiem na wielkim oceanie”.

,,Nie byłem samotny. Bo samotny jest ktoś kto mieszkając w mieście w wielkim bloku nie ma rodziny i przyjaciół. Ja rozmawiałem z rybami a nawet ptakami”.

Po filmie był czas na rozmowę, czyli my (widzowie) pytamy, a bohater filmu odpowiada.

,,Kto ma jakieś pytanie? Nikt? Ja mogę nawet bez nich odpowiadać”.

Pytania dotyczyły naprawdę różnych tematów. Od budowy kajaka, po zainteresowanie jego zdrowiem itp. Częstą sytuacją było to, że ktoś zadał pytanie, a Olek odpowiadał na zadane przez samego siebie. Wszyscy się wtedy śmiali.