Pomysł na stworzenie organizacji mającej zająć się niesieniem pomocy w Tatrach pojawił się na dwa lata przed jej faktycznym powstaniem. Idea ta narodziła się w głowach Mariusza Zaruskiego oraz Mieczysława Karłowicza. Oboje byli miłośnikami gór, co jeden z nich niestety przepłacił życiem. W lawinie, która 8 lutego 1909 roku zeszła ze zboczy Małego Kościelca w Tatrach zginął Mieczysław Karłowicz. Ten tragiczny wypadek popchnął całe przedsięwzięcie do przodu i 29 października tego samego roku we Lwowie oficjalnie powołano Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe.

Wówczas organizacja liczyła zaledwie 11 śmiałków. Aktualna lista ratowników (na dzień 28.02.2020) liczy aż 285 osób, z czego jedynie dwie to kobiety. Dostanie się do TOPRu nie jest łatwym, a tym bardziej szybkim procesem. Jak w takim razie wygląda proces dołączenia do zespołu tatrzańskich ratowników? Po pierwsze należy zdawać sobie sprawę, że nie wystarczy złożyć podania, odczekać na decyzję władz i złożyć przysięgę. Najpierw aspirant musi dostarczyć wykaz działalności górskiej za ostatnie 3lata (ze szczególnym uwzględnieniem działalności w Tatrach Polskich). Podanie powinno być poparte podpisami dwóch członków TOPR, więc dobrze jest się obracać w towarzystwie ratowników (byle nie jako poszkodowany). Jeżeli wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie można przygotowywać się do egzaminu wstępnego. Składa się on z następujących elementów :

• Przy teście sprawnościowo-kondycyjnym na nic się zda podnoszenie ciężarów, brzuszki, podciągnięcia czy bieganie na bieżni. W ramach egzaminu zadaniem kandydata jest pokonanie trasy z Kuźnic, przez Myślenickie Turnie na wierzchołek Kasprowego Wierchu w czasie krótszym niż 1 godzina + jego wiek. Tempo, w jakim należy pokonać tą 7,5 kilometrową trasę nie jest bynajmniej amatorskie. Tak więc, jeżeli ktoś zdecyduje się na dołączenie do TOPRu w wieku 23 lat, na zdobycie Kasprowego będzie miał zaledwie godzinę i 23 minuty.
• Znajomość topografii Tatr Polskich i terenów przygranicznych nie polega tylko na wiedzy teoretycznej, – nazewnictwo, rozpoznawanie obiektów w terenie i na zdjęciach – ale również praktycznej. Bierze się wówczas pod uwagę fizyczne przejście wszystkich udostępnionych, znakowanych szlaków turystycznych w wymaganym obszarze.
• Umiejętność jazdy na nartach nie wymaga większej filozofii. Zaliczenie tej część egzaminu gwarantuje bardzo dobra umiejętność przemieszczania się po stoku na sprzęcie skiturowym.
• Asekuracja i autoratownictwo wiąże się z umiejętnością wspinaczki letniej z prowadzeniem z dolną asekuracją o trudnościach V stopnia, umiejętnością wspinaczki mikstowej z prowadzeniem z dolną asekuracją w rakach o trudnościach IV stopnia, praktyczną umiejętnością partnerskiej pomocy podczas wspinaczki oraz prawidłowym zachowaniem podczas sytuacji awaryjnych.
• Oczywista jest również znajomość historii i Statutu TOPR, którą w postaci testu pisemnego zalicza się po poprawnym odpowiedzeniu na 25 z 30 zadań.

Po egzaminie wstępnym, który w zależności od potrzeb może odbyć się zarówno latem jak i zimą, adepta czeka dwuletni staż kandydacki, a następnie kolejne, końcowe sprawdzenie jego umiejętności.

Ja już od jakiegoś czasu jestem zafascynowana pracą ratowników. Bardzo imponuje mi ich pasja do gór i chęć pomocy ludziom, którzy jej w tych górach potrzebują. Nie ukrywam, że gdzieś tam z tyłu głowy kiełkuje mi pomysł na dołączenie w szeregi takiej organizacji. Czeka mnie jednak jeszcze długa droga, żeby spełnić wszystkie wymagania.

W między czasie wspieram jak mogę i was też do tego zachęcam. Jest to możliwe poprzez wpłacenie dowolnej kwoty lub przekazanie 1% podatku na

Fundację TOPRu. Poza tym nie narażajcie niepotrzebnie siebie, a co za tym idzie również ratowników.